Een boom opzetten

Geplaatst in onderwijsisoveral door mariska

Een paar weken geleden, vlak nadat Sinterklaas weer naar Spanje vertrokken was, zette ik een boom op met mijn kleuters: de kerstboom welteverstaan! Omdat onze school het afgelopen jaar flink gegroeid is, waren er deze kerst meer bomen nodig. De oude schoven door naar de bovenbouw en wij kregen de nieuwe bomen.

Dus lag er op een ochtend een doos met een kerstboom op de tafel. Een doos met niet alleen een kerstboom maar ook een doos boordenvol rekenlessen!

Voordat de doos werd uitgepakt werden de pictogrammen aan de buitenkant van de doos bestudeerd en probeerden we te bedenken wat de betekenis ervan was. Sommige pictogrammen spraken voor zich, de getallen en symbolen werden snel herkend en het was meteen duidelijk wat er bedoeld werd.

Andere pictogrammen moesten wat uitgebreider bestudeerd worden en zorgden voor discussie. Mag je de boom nu wel of niet aanraken met je handen? De pijl wijst van de boom áf, maar er staat dan weer geen kruis door én het plaatje is groen. En groen staat voor ‘goed’ of ‘toegestaan’, daar hadden we al eens eerder over gesproken met elkaar. De kinderen probeerden de woorden die eronder stonden te lezen. Dat bleek nog een hele klus: het was in het Frans. Maar we lieten ons er niet onder krijgen: het woord ‘plastique’ begrepen we best en ‘2 parties’ was ook niet moeilijk!

Uit de doos kwam ook de gebruiksaanwijzing. Daar stonden veel kleine lettertjes op en ook veel ingewikkelde tekeningen. Maar ook hier lieten we ons niet uit het veld slaan en samen ontdekten we hoe we de plastic voet (pied de plastique!) in elkaar konden schuiven. Ook kwamen we erachter dat je de boom best met je handen aan mocht raken. De picto op de doos gecombineerd met de plaatjes van de gebruiksaanwijzing leerden ons dat we de takken van de boom met onze handen los moesten maken. En de pijl op de picto wees gewoon de richting aan.

Toen de boom stond werden de maten van de boom nog even opgenomen en vergeleken met wat er op de doos stond. Ook onze eigen maten werden opgemeten waarbij verschillende kleuters steeds even aanhaakten om mee te doen met de rekenlessen die zich bijna als vanzelf aandienden. En door geregeld vragen te stellen met de rekendoelen in mijn gedachten, kon ik de activiteit sturen en deden de kleuters ongemerkt eindeloos veel (reken)ervaringen op. Heel ‘gewoon’, tijdens het opzetten van een boompje.

28apr2020

Take away

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf door mariska

Zes weken lang waren de scholen dicht. Zes weken waarin we geen live onderwijs konden verzorgen. Zes weken waarin we wekelijks op maandag thuis-speel-werkpakketjes maakten. Waarin we vlogs maakten. Vlogs waarin we instructie gaven over werk dat in de pakketjes zat (hoe plant je een boon, hoe hou je de groei van de boon bij, hoe maak je een schaduwtekening) waarin we gedichtjes voordroegen, voorlazen uit een lievelingsboek, rituelen van de klas lieten zien of tips gaven hoe je met weinig toch (thuis)onderwijs kunt verzorgen.

Er was dagelijks contact met de ouders van leerlingen. Elke dag stuurden we via de ouderapp een vlog en een voorleesfilmpje. Ook was er indien nodig persoonlijk contact met individuele ouders en kinderen.

Maar op woensdag was het alles anders. Op deze dag zagen we elkaar. Dan kwamen de kinderen hun pakketjes ophalen. Dan deed ik het grote raam van de klas open en werd ik net als de koffietentjes in de buurt ‘Take away’. Stipt om tien uur stond dan de eerste kleuter aan het raam.

En wat was het steeds ontroerend, gezellig, vrolijk, opbeurend en fijn om al die kleuters zo te kunnen ontmoeten. De eerste keren waren ze verlegen, maar al snel veranderde onze woensdagse ontmoeting in een soort drive-in onderwijs! En niet alleen omdat sommigen gewoon met hun fiets aan het raam kwamen (“Juf, kijk ik kan nu zelf fietsen!”).

Er werd van alles besproken aan het raam. Wiebeltanden en de week erop het gapende gat waar ooit de wiebeltand zat. Recepten van appeltaart, fruitsalades en huisgemaakte ‘Kapsalon’ werden gedeeld. (Die laatste maakte ik toch grote vreugde van mijn eigen kinderen meteen die avond zelf!) Maar ook lieten de kinderen mij hun thuiswerk zien. In de derde week deelden we bonen en zakjes aarde uit en lieten we in een vlog zien wat je ermee kon doen en hoe je de groei van de boon in een speciaal daarvoor gemaakt boekje kon bijhouden. De weken erna stonden er regelmatig kleuters met een boon in een bekertje aan mijn raam. We vergeleken mijn boon met die van hun en ze lieten me zien hoe nauwkeurig ze het groeiboekje bijhielden.

Ik bekeek meegebrachte klei-werkstukjes van de een week eerder meegegeven klei of moest raden welke vogel er getekend was nadat we een vogelzoekkaart in de pakketjes hadden gedaan. Maar ook kleuterzorgen werden besproken. (Kom ik ooit nog wel weer in jouw klas? Hoe moet dat nou als mama niet meer in de school mag komen? Waarom weet niemand hoe lang het gaat duren?)

De laatste ‘Take away woensdag’ was vorige week. Het was de beste ‘Take-away’ van alle woensdagen! Want er was goed nieuws: de scholen gaan weer open! Blije kleuters en veel opgeluchte ouders. Ook ik ben blij en opgelucht.

We zullen zien wat de komende tijd ons gaat brengen en hoe we ons onderwijs gaan vormgeven. Een ding is zeker: het Take away loket is gesloten en op elf mei openen we weer de deuren van onze school. Met kinderen, zonder ouders. Voor hen zal het nog wel een tijdje Take away blijven!

Een zakje aarde, bonen om te zaaien, groeiboekje, een verhaal van Kikker en Pad over de tuin en een lentebingo.

Een ansicht en postzegel om iemand een kaartje te kunnen sturen, vormpjes voor de klei en nog meer informatie over de groei van de boon.

En een zelf te maken memory, poppetjes en een aanvulling op de eerder meegegeven kralen.

De Take away is geopend.

De eerste klant van vandaag!

Netjes op afstand natuurlijk.

Ik krijg uitleg over hoe je een fruitsalade kunt maken.

We gaan er even lekker bij zitten en nemen de tijd!

We vergelijken onze boon.

Alles keurig bijgehouden in het groeiboek!

21apr2020

Coronamaandag

Geplaatst in corona, groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf, kleuterklas door mariska

Het is weer maandag. Maandag tijdens de corona-crisis. Onderwijs op afstand, onderwijs aan kleuters op afstand. De eerste twee weken was het even zoeken maar inmiddels hebben we onze draai gevonden. Maandag is de dag waarop we bedenken wat we onze kleuters de komende week zullen aanbieden. En ook de dag dat we thuis-speel-werkpakketjes klaarmaken.

Deze week zit er iets in voor spel (twee kleine poppetjes), iets om te knutselen en de fijne motoriek te oefenen (rietjes en touw om een ketting te maken), een memory-spel om zelf te maken (over de groei van de boon die we twee weken geleden mee gaven) en de kalender die normaal gesproken in de klas hangt (om de dagen van de week te oefenen).

Verder maken we op deze dag een aantal vlogs. Voor elke schooldag één. Vlogs waarin we instructie geven over bijvoorbeeld het maken van de ketting. Of we laten zien dat de sokken uit de wasmand sorteren eigenlijk gewoon een rekenles is. Ook lezen we elke dag een gedicht voor uit het prachtige boek ‘Ik wou dat ik een vogel was’. En natuurlijk verbinden we aan elk gedicht een passende taaloefening.

We hopen dat iedereen op deze manier ‘aan blijft staan’ en dat onze vlogs inspirerend zullen zijn. Dat we contact hebben én houden met alle kleuters en hun ouders is eigenlijk het belangrijkst. En gelukkig lukt dat!

Maar niets zo leuk als een klas vol echte kleuters! Dus hopelijk mag de school weer snel open. Offline onderwijs geven is toch echt t allerfijnst!

8mei2019

Hij is fan van Ajax.

Geplaatst in onderwijsisoveral door mariska

Hij is fan van Ajax.

Hij is zes jaar en zit in groep 2.
Hij was erbij toen Ajax in de Johan Cruijff Arena Juventus versloeg. Juventus! Vol vuur vertelt hij hoe Ajax de beker won en vier doelpunten scoorde. “Vier juf, wel vier hè!” Hij kan niet wachten tot woensdagavond. Want dan moeten ze tegen ‘Totten…eh…spurs’. Hij gaat kijken. “Dat mag ik van mijn vader!”

Hij is fan van Ajax.

Hij houdt van voetbal en van bewegen. Hij ligt liever op de grond als ik een verhaal voorlees of hangt ondersteboven op de bank als we in de kring een spelletje doen. Stilzitten vindt hij niks.

Slenteren door de klas en rondjes lopen door de hal, daar houdt hij van. Van hier en daar een praatje maken. En intussen vergeten waar hij eigenlijk mee bezig was. Van opdrachten en taakjes van de juf moet hij niks hebben. Kijkt gewoon de andere kant op als de juf zijn naam noemt. Of nog vaker moet hij ineens héél nodig plassen. Soms wel twintig keer per dag. En opruimen daar doet hij al helemaal niet aan.

Hij is fan van Ajax.

Of hij een voetballer wilde maken van ‘hamertje-tik’, vroeg ik hem. Een Ajax-voetballer misschien? Dat wilde hij wel en hij wist ook meteen welke speler het moest worden: “Lasse Schöne, want die is echt goed!”

Gemotiveerd ging hij aan de slag. Zocht geconcentreerd naar rode en witte figuurtjes, telde het aantal spijkertjes dat hij nodig had en overlegde met mij over de grootte van het hoofd. Want het moest wel lijken natuurlijk!

Toen het af was maakten we er twee kopieën van. Eén om in de kring op te hangen en één om mee naar huis te nemen.

Daarna schreef hij op een strook papier ‘LASSE SCHÖNE’. Na een paar keer de naam ‘Lasse’ uitgesproken te hebben herkende hij letters van zijn eigen naam. Zelfverzekerd schreef hij de L en de A. “Makkie, die zijn van mijn naam!” De S kon hij ook: “Die weet ik gewoon.” ‘SCHÖNE’ bleek lastiger maar hij liet zich niet uit het veld slaan. Als juf het even voorschreef dan kon hij het naschrijven.

Hij was nog niet klaar. “Ik weet zijn nummer, dat moet er ook bij!” Hij zocht de cijferstempels, het stempelkussen en een blaadje en stempelde het nummer. Hij schreef bij het nummer nóg maar een keer de naam van Lasse. Voor de zekerheid.

Hij is fan van Ajax.

Hij werkte aan één stuk door. Gemotiveerd, geconcentreerd, gefocust. Ging nul keer naar het toilet. Wist heel goed waar hij mee bezig was. Liet zich door niets of niemand afleiden. Zelfverzekerd en trots.

Hij is fan van Ajax.

En ik van hem!

Deze slideshow vereist JavaScript.

18jun2018

In de put.

Geplaatst in buiten spelen, groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf door mariska

Schoolpleinen en putten…. Meestal geen goede combinatie. Er zitten altijd dingen in die er niet in horen. Zand uit de zandbad, stokjes, zwerfvuil, steentjes, knikkers en meer van die dingen. Vaak per ongeluk daar terecht gekomen, maar nog vaker door kleine kleutervingertjes erin gepropt!

Zo ook op ons plein. Met als gevolg dat er na elk klein regenbuitje direct grote plassen ontstaan. Plassen waar je dan wél weer heerlijk in kunt spelen. Een geluk bij een ongeluk!

Vandaag namen we een grote doos stoepkrijt mee naar buiten. De saaie plas toverden we om in een prachtige regenboogplas. De hele doos krijt verdween in het water.

Als je heel voorzichtig met een stokje door het gekleurde water ging kon je de mooiste vormen maken. Het rode en blauwe krijt zorgde samen voor paars water en door wild te roeren kreeg je lekkere bruine soep!

Bij de gele plas was zoveel krijt gebruikt dat er rondom de plas een soort verflaag lag, perfect om een spoor mee te maken.

In de middag was al het water weer verdwenen. In de put. Maar overal op het plein zagen we nog de vrolijke sporen van onze kleurrijke ochtend!

Deze slideshow vereist JavaScript.

30mrt2018

In de buurt

Geplaatst in buiten spelen, groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf, kleuterklas door mariska

Een tijdje terug maakten we een eerste lentewandelingetje door onze buurt. De buurt van onze school en de buurt waar de meeste kinderen én ikzelf wonen. De zon scheen en eindelijk konden we naar buiten zónder mutsen, dikke sjaals en warme wanten. De echte winterkou was voorbij!

In het park maakten we een rondje en wat was er al veel te zien! Er bloeiden sneeuwklokjes en krokussen en ook de narcissen bloeiden bijna. De takken van de forsythia en de gele kornoelje zaten vol met gele bloesem en ook de magnolia zat vol knoppen. We zagen en hoorden koolmeesjes en merels, zagen een aalscholver zitten in het zonnetje en we keken naar de meeuwen die op een rijtje op een hek zaten. En in het slootje vlakbij school, zwommen eenden, meerkoeten en een waterhoentje.

Ik vertelde over de vogels en dat wanneer je stil bent je ineens veel meer vogeltjes hoort zingen. Dat wanneer je een narcis plukt, je wel een jaar moet wachten tot er weer een nieuwe bloem komt. En dat je niet moet rennen door het krokusveldje omdat ze dan stuk gaan en niemand er meer van kan genieten. Het was een fijne buitenles.

Terug op school praatten we nog wat na over de wandeling en maakten sommige kinderen er mooie tekeningen over.

Aan het eind van de dag toen ik door het park naar huis fietste, kwam ik één van mijn kleuters tegen. Samen met z’n oudere broer rende hij door het park. Toen hij mij zag riep hij al van verre dat hij z’n broer de sneeuwklokjes ging laten zien. En later thuis, toen ik vanachter het raam het park in keek, zag ik in de verte nóg een kleuter. Met z’n grote nicht maakte hij een wandelingetje door het park. Aan z’n gebaren kon ik zien dat hij haar vertelde over de krokussen. Hij deed voor hoe je er heel voorzichtig tussendoor kunt lopen zonder de bloemetjes te beschadigen. Toen zijn oog viel op een paar narcissen die al wel in bloei stonden, kon hij de verleiding niet weerstaan en plukte hij toch heel voorzichtig één bloem.

Wat is het toch leuk om dicht bij je werk te wonen!

10mrt2018

De bedoeling

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf door mariska

Zo vaak zie ik dingen in mijn kleutergroep gebeuren die eigenlijk niet de bedoeling zijn. Of die beter gezegd niet míjn bedoeling zijn. Maar die overduidelijk wél de bedoeling van creatieve, enthousiaste, lerende, ontdekkende, betrokken en genietende kleuters zijn. En wie ben ik om daar dan iets van te zeggen!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Kleien moet aan tafel, klei op de onderlegger. Maar ja, dan droogt de spaghetti niet goed. Die moet namelijk hangend drogen, dat hadden we net geleerd tijdens het thema ‘Het Italiaanse restaurant’.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is eigenlijk de bedoeling dat je het kwastje steeds netjes afstrijkt en niet teveel plaksel gebruikt….. Maar wat is het fijn om te experimenteren en daar wel twintig minuten helemaal in op te gaan.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het afwasteiltje van de watertafel was verdwenen. Het bleek dienst te doen als taartvorm in de zandtafel. Niet de bedoeling maar wat een heerlijke zandtaart was erin gebakken. Feestje bij de zandtafel.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dit was ook niet de bedoeling. Maar die plankjes zijn toch net ski’s en die kralen vragen er toch om eens lekker door elkaar gehusseld te worden? En wat een ontdekking: de stiften passen allemaal precies in elkaar! Het werd een leuke wedstrijd/rekenles: wie maakt de langste stift?

Deze slideshow vereist JavaScript.

Niet de bedoeling maar ineens was het er! Onderbroekenlol. Na fijn geknutseld te hebben bleken de restjes papier zomaar de vorm van een onderbroek te hebben. Hilariteit alom!

27feb2018

De combinatieklas.

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep door mariska

Woensdag veertien februari. Valentijnsdag. Door ziekte, studiedag en carnaval hadden mijn kleuters en ik elkaar ruim een week niet gezien. Het was een vrolijk weerzien, met blije gezichten, omhelzingen en gezelligheid. We waren blij elkaar weer te zien!

Het was ook de dag waarop de dames de Olympische duizend meter zouden schaatsen en één van de Nederlandse schaatsers zijn gouden medaille omgehangen zou krijgen.

Valentijnsdag, de Olympische 1000 meter schaatsen voor dames, een medailleceremonie en 27 kleuters, dat moest te combineren zijn leek mij.

We begonnen de dag met liefde! Veel liefde, in de vorm van honderden hartjes die we door middel van een hartjesconfetti kanon ons lokaal inschoten. De toon was gezet, dit werd een heerlijke dag! Daarna knipten we heel veel harten uit roze, rood en paars papier waarna we er een slinger van maakten die we voor het raam hingen. Toen de slinger hing bliezen we er handkusjes in zodat we de rest van de week nog wat extra liefde in onze klas zouden voelen.

Tegen elven deed ik het digibord aan en gingen we er eens goed voor zitten. Vol bewondering keken de kinderen naar de ceremonie. Er was van alles te zien, van alles te vragen en van alles te leren. Dat het goud altijd voor de winnaar is, wisten de meeste kinderen wel. Maar waarom dragen alle Nederlandse sporters eigenlijk oranje? Waarom zingen ze een lied en welk lied is dat dan en waarom doen ze nu hun muts af? (“Juf! Kén jij dat lied? Wil je het nog een keertje zingen?”)

Na de ceremonie begon de duizend meter. Het werd een mooie wedstrijd. Aan het begin van elke rit bekeken we de vlaggen die op het ijs geprojecteerd werden, de Japanse met de rode zon, die van Canada met het rode blad en natuurlijk onze eigen Nederlandse driekleur. We waren muisstil tijdens de start en luisterden in opperste concentratie naar het startschot. Een valse start sprak tot de verbeelding “want dat is niet eerlijk”, dus logisch dat de schaatssters opnieuw moesten starten. Alle schaatssters werden enthousiast aangemoedigd en ná elke rit keken we of de tijd ‘rood of groen’ was en werd er geapplaudisseerd wanneer er een groene tijd verscheen. Groen was voor de beste, de snelste, voor de winnaar van de rit. En wat een geluk hadden we: de àllerbeste was een Nederlandse!

Al schaatsend over de gladde vloer in de gang gingen we daarna, alsof we zelf winnaars waren, richting het schoolplein. Morgen weer een medailleceremonie, morgen weer een combinatieklas!

22sep2017

Schoolreis

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterklas door mariska

“Als je goed kijkt ligt het onderwijs voor het oprapen!” Elke dag opnieuw kan ik me hier weer over verbazen. Hoe weinig ik eigenlijk nodig heb om mijn werk te kunnen doen, alles is er, altijd, overal.

Afgelopen week bijvoorbeeld, de dag voordat we op schoolreis gingen. Voor zo’n dag moet er van alles geregeld worden. Dat zou ik na schooltijd in mijn eentje kunnen doen natuurlijk, maar ik besloot er deze keer een hele dag voor uit te trekken. Samen met mijn kleuters. Het werd een zinvolle, leerzame én productieve dag.

We begonnen ’s ochtends met het maken van ‘groepjes’.

Ik maakte briefjes met de namen van de moeders die mij tijdens de schoolreis zouden ondersteunen en zich over een groepje kinderen zouden ontfermen. Daarna bespraken we wie er in welk groepje wilde, of misschien wel moest. Want we kwamen er al snel achter dat het niet echt verstandig is om bijvoorbeeld alle ‘kleintjes’ bij elkaar in een groepje te plaatsen. Er volgde een mooi gesprek over wat ‘verstandig’ eigenlijk is, wie al schoolreis-ervaring had en wat we voor elkaar konden betekenen tijdens de schoolreis.

Het verdelen van de kinderen was daarna zo geregeld. Iedereen was tevreden over zijn of haar schoolreisgroepje en wie wilde schreef zijn naam op het briefje van zijn of haar groepje. Sommigen deden dat uit hun hoofd, anderen gebruikten het voorbeeldkaartje. Voor andere kleuters schreef ik de naam op en weer een ander zei niks maar krabbelde later toen niemand keek toch snel z’n naam op één van de briefjes!

Daarna zochten we de school-Tshirts uit en maakten we twee stapeltjes, één met maat 116 en één met maat 128. Elk labeltje werd nauwkeurig bestudeerd en de T-shirts met een andere maat werden weer opgevouwen en gingen terug in de bak.

De rozijnen werden verdeeld, voor elke kleutergroep evenveel. Steeds opnieuw werden de doosjes geteld en toen we er zeker van waren dat het klopte deden we ze in vijf zakken, voor elke kleutergroep één, en legden ze bij T-shirts.

Er restte nog één klusje: de instructiebrieven voor de moeders moesten nog voorzien worden van namen. Genoeg gegadigden natuurlijk! Nadat op alle brieven ‘mama van …’ was geschreven waren we klaar.

En zo lagen er aan het eind van de dag keurige stapeltjes met T-shirts, briefjes met de groepsindeling, brieven voor de moeders en zakjes met rozijnen op de tafel. We keken ernaar en waren dik tevreden. Dat hadden we toch maar mooi met z’n allen geregeld. We kunnen op schoolreis!

Deze slideshow vereist JavaScript.

7jul2017

Niks doen (2)

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep door mariska

“Die laatste weken voor de zomervakantie, dan doen jullie toch eigenlijk niks meer?” Regelmatig wordt mij deze vraag gesteld. Maar niets is minder waar! Bergen werk worden er deze dagen verzet.

Al een week of twee stond de bestelling voor het nieuwe schooljaar in het gangetje bij de teamkamer. Dozen vol met vouwblaadjes, emmertjes schone klei, potloden, schilderpapier, scharen en kwasten. Hoog opgestapeld stonden ze geduldig te wachten op iemand. Iemand die tijd had deze berg werk te verzetten.

Gisterochtend en vandaag hadden we tijd, mijn kleuters en ik.