Tagarchief: leerkracht

Take away

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf door

Zes weken lang waren de scholen dicht. Zes weken waarin we geen live onderwijs konden verzorgen. Zes weken waarin we wekelijks op maandag thuis-speel-werkpakketjes maakten. Waarin we vlogs maakten. Vlogs waarin we instructie gaven over werk dat in de pakketjes zat (hoe plant je een boon, hoe hou je de groei van de boon bij, hoe maak je een schaduwtekening) waarin we gedichtjes voordroegen, voorlazen uit een lievelingsboek, rituelen van de klas lieten zien of tips gaven hoe je met weinig toch (thuis)onderwijs kunt verzorgen.

Er was dagelijks contact met de ouders van leerlingen. Elke dag stuurden we via de ouderapp een vlog en een voorleesfilmpje. Ook was er indien nodig persoonlijk contact met individuele ouders en kinderen.

Maar op woensdag was het alles anders. Op deze dag zagen we elkaar. Dan kwamen de kinderen hun pakketjes ophalen. Dan deed ik het grote raam van de klas open en werd ik net als de koffietentjes in de buurt ‘Take away’. Stipt om tien uur stond dan de eerste kleuter aan het raam.

En wat was het steeds ontroerend, gezellig, vrolijk, opbeurend en fijn om al die kleuters zo te kunnen ontmoeten. De eerste keren waren ze verlegen, maar al snel veranderde onze woensdagse ontmoeting in een soort drive-in onderwijs! En niet alleen omdat sommigen gewoon met hun fiets aan het raam kwamen (“Juf, kijk ik kan nu zelf fietsen!”).

Er werd van alles besproken aan het raam. Wiebeltanden en de week erop het gapende gat waar ooit de wiebeltand zat. Recepten van appeltaart, fruitsalades en huisgemaakte ‘Kapsalon’ werden gedeeld. (Die laatste maakte ik toch grote vreugde van mijn eigen kinderen meteen die avond zelf!) Maar ook lieten de kinderen mij hun thuiswerk zien. In de derde week deelden we bonen en zakjes aarde uit en lieten we in een vlog zien wat je ermee kon doen en hoe je de groei van de boon in een speciaal daarvoor gemaakt boekje kon bijhouden. De weken erna stonden er regelmatig kleuters met een boon in een bekertje aan mijn raam. We vergeleken mijn boon met die van hun en ze lieten me zien hoe nauwkeurig ze het groeiboekje bijhielden.

Ik bekeek meegebrachte klei-werkstukjes van de een week eerder meegegeven klei of moest raden welke vogel er getekend was nadat we een vogelzoekkaart in de pakketjes hadden gedaan. Maar ook kleuterzorgen werden besproken. (Kom ik ooit nog wel weer in jouw klas? Hoe moet dat nou als mama niet meer in de school mag komen? Waarom weet niemand hoe lang het gaat duren?)

De laatste ‘Take away woensdag’ was vorige week. Het was de beste ‘Take-away’ van alle woensdagen! Want er was goed nieuws: de scholen gaan weer open! Blije kleuters en veel opgeluchte ouders. Ook ik ben blij en opgelucht.

We zullen zien wat de komende tijd ons gaat brengen en hoe we ons onderwijs gaan vormgeven. Een ding is zeker: het Take away loket is gesloten en op elf mei openen we weer de deuren van onze school. Met kinderen, zonder ouders. Voor hen zal het nog wel een tijdje Take away blijven!

 

Een zakje aarde, bonen om te zaaien, groeiboekje, een verhaal van Kikker en Pad over de tuin en een lentebingo.
Een ansicht en postzegel om iemand een kaartje te kunnen sturen, vormpjes voor de klei en nog meer informatie over de groei van de boon.
En een zelf te maken memory, poppetjes en een aanvulling op de eerder meegegeven kralen.

 

De Take away is geopend.
De eerste klant van vandaag!
Netjes op afstand natuurlijk.
Ik krijg uitleg over hoe je een fruitsalade kunt maken.
We gaan er even lekker bij zitten en nemen de tijd!

 

 

We vergelijken onze boon.
Alles keurig bijgehouden in het groeiboek!

 

 

 

 

Coronamaandag

Geplaatst in corona, groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf, kleuterklas door

Het is weer maandag. Maandag tijdens de corona-crisis. Onderwijs op afstand, onderwijs aan kleuters op afstand. De eerste twee weken was het even zoeken maar inmiddels hebben we onze draai gevonden. Maandag is de dag waarop we bedenken wat we onze  kleuters de komende week zullen aanbieden. En ook de dag dat we thuis-speel-werkpakketjes klaarmaken.

Deze week zit er iets in voor spel (twee kleine poppetjes), iets om te knutselen en de fijne motoriek te oefenen (rietjes en touw om een ketting te maken), een memory-spel om zelf te maken (over de groei van de boon die we twee weken geleden mee gaven) en de kalender die normaal gesproken in de klas hangt (om de dagen van de week te oefenen).

Verder maken we op deze dag een aantal vlogs. Voor elke schooldag één. Vlogs waarin we instructie geven over bijvoorbeeld het maken van de ketting. Of we laten zien dat de sokken uit de wasmand sorteren eigenlijk gewoon een rekenles is. Ook lezen we elke dag een gedicht voor uit het prachtige boek ‘Ik wou dat ik een vogel was’. En natuurlijk verbinden we aan elk gedicht een passende taaloefening.

We hopen dat iedereen op deze manier ‘aan blijft staan’ en dat onze vlogs inspirerend zullen zijn. Dat we contact hebben én houden met alle kleuters en hun ouders is eigenlijk het belangrijkst. En gelukkig lukt dat!

Maar niets zo leuk als een klas vol echte kleuters! Dus hopelijk mag de school weer snel open. Offline onderwijs geven is toch echt t allerfijnst!

 

Een hart van goud.

Geplaatst in kleutergroep, kleuterjuf, kleuterklas door

Een vergeten blogje! Geschreven in de laatste week voor de zomervakantie van 2018, maar helemaal vergeten te publiceren. Dus bij deze, zo vlak voor de kerstvakantie, alsnog dit blog!

 

Een hart van goud en een ‘kusje-van-de-juf’. Deze kiezels hebben het in zich!

Vrijdag, als de zomervakantie eindelijk begint en we afscheid van elkaar zullen nemen, mag iedereen er eentje uitkiezen en mee naar huis nemen.

En tot die tijd worden ze steeds opnieuw opgepakt, voorzien van nog meer liefde en overladen met heel veel kleuterkusjes.

Was het maar vast vrijdag!

 

 

 

De bedoeling

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterjuf door

Zo vaak zie ik dingen in mijn kleutergroep gebeuren die eigenlijk niet de bedoeling zijn. Of die beter gezegd niet míjn bedoeling zijn. Maar die overduidelijk wél de bedoeling van creatieve, enthousiaste, lerende, ontdekkende, betrokken en genietende kleuters zijn. En wie ben ik om daar dan iets van te zeggen!

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Kleien moet aan tafel, klei op de onderlegger. Maar ja, dan droogt de spaghetti niet goed. Die moet namelijk hangend drogen, dat hadden we net geleerd tijdens het thema ‘Het Italiaanse restaurant’.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is eigenlijk de bedoeling dat je het kwastje steeds netjes afstrijkt en niet teveel plaksel gebruikt….. Maar wat is het fijn om te experimenteren en daar wel twintig minuten helemaal in op te gaan.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het afwasteiltje van de watertafel was verdwenen. Het bleek dienst te doen als taartvorm in de zandtafel. Niet de bedoeling maar wat een heerlijke zandtaart was erin gebakken. Feestje bij de zandtafel.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dit was ook niet de bedoeling. Maar die plankjes zijn toch net ski’s en die kralen vragen er toch om eens lekker door elkaar gehusseld te worden? En wat een ontdekking: de stiften passen allemaal precies in elkaar! Het werd een leuke wedstrijd/rekenles: wie maakt de langste stift?

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Niet de bedoeling maar ineens was het er! Onderbroekenlol. Na fijn geknutseld te hebben bleken de restjes papier zomaar de vorm van een onderbroek te hebben. Hilariteit alom!

De combinatieklas.

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep door

Woensdag veertien februari. Valentijnsdag. Door ziekte, studiedag en carnaval hadden mijn kleuters en ik elkaar ruim een week niet gezien. Het was een vrolijk weerzien, met blije gezichten, omhelzingen en gezelligheid. We waren blij elkaar weer te zien!

Het was ook de dag waarop de dames de Olympische duizend meter zouden schaatsen en één van de Nederlandse schaatsers zijn gouden medaille omgehangen zou krijgen.

Valentijnsdag, de Olympische 1000 meter schaatsen voor dames, een medailleceremonie en 27 kleuters, dat moest te combineren zijn leek mij.

We begonnen de dag met liefde! Veel liefde, in de vorm van honderden hartjes die we door middel van een hartjesconfetti kanon ons lokaal inschoten. De toon was gezet, dit werd een heerlijke dag! Daarna knipten we heel veel harten uit roze, rood en paars papier waarna we er een slinger van maakten die we voor het raam hingen. Toen de slinger hing bliezen we er handkusjes in zodat we de rest van de week nog wat extra liefde in onze klas zouden voelen.

Tegen elven deed ik het digibord aan en gingen we er eens goed voor zitten. Vol bewondering keken de kinderen naar de ceremonie. Er was van alles te zien, van alles te vragen en van alles te leren. Dat het goud altijd voor de winnaar is, wisten de meeste kinderen wel. Maar waarom dragen alle Nederlandse sporters eigenlijk oranje? Waarom zingen ze een lied en welk lied is dat dan en waarom doen ze nu hun muts af? (“Juf! Kén jij dat lied? Wil je het nog een keertje zingen?”)

Na de ceremonie begon de duizend meter. Het werd een mooie wedstrijd. Aan het begin van elke rit bekeken we de vlaggen die op het ijs geprojecteerd werden, de Japanse met de rode zon, die van Canada met het rode blad en natuurlijk onze eigen Nederlandse driekleur. We waren muisstil tijdens de start en luisterden in opperste concentratie naar het startschot. Een valse start sprak tot de verbeelding “want dat is niet eerlijk”, dus logisch dat de schaatssters opnieuw moesten starten. Alle schaatssters werden enthousiast aangemoedigd en ná elke rit keken we of de tijd ‘rood of groen’ was en werd er geapplaudisseerd wanneer er een groene tijd verscheen. Groen was voor de beste, de snelste, voor de winnaar van de rit. En wat een geluk hadden we: de àllerbeste was een Nederlandse!

Al schaatsend over de gladde vloer in de gang gingen we daarna, alsof we zelf winnaars waren, richting het schoolplein. Morgen weer een medailleceremonie, morgen weer een combinatieklas!

IMG_0831

 

 

 

 

Schoolreis

Geplaatst in groep 1/2, kleutergroep, kleuterklas door

“Als je goed kijkt ligt het onderwijs voor het oprapen!” Elke dag opnieuw kan ik me hier weer over verbazen. Hoe weinig ik eigenlijk nodig heb om mijn werk te kunnen doen, alles is er, altijd, overal.

Afgelopen week bijvoorbeeld, de dag voordat we op schoolreis gingen. Voor zo’n dag moet er van alles geregeld worden. Dat zou ik na schooltijd in mijn eentje kunnen doen natuurlijk, maar ik besloot er deze keer een hele dag voor uit te trekken. Samen met mijn kleuters. Het werd een zinvolle, leerzame én productieve dag.

We begonnen ’s ochtends met het maken van ‘groepjes’.

Ik maakte briefjes met de namen van de moeders die mij tijdens de schoolreis zouden ondersteunen en zich over een groepje kinderen zouden ontfermen. Daarna bespraken we wie er in welk groepje wilde, of misschien wel moest. Want we kwamen er al snel achter dat het niet echt verstandig is om bijvoorbeeld alle ‘kleintjes’ bij elkaar in een groepje te plaatsen. Er volgde een mooi gesprek over wat ‘verstandig’ eigenlijk is, wie al schoolreis-ervaring had en wat we voor elkaar konden betekenen tijdens de schoolreis.

Het verdelen van de kinderen was daarna zo geregeld. Iedereen was tevreden over zijn of haar schoolreisgroepje en wie wilde schreef zijn naam op het briefje van zijn of haar groepje. Sommigen deden dat uit hun hoofd, anderen gebruikten het voorbeeldkaartje. Voor andere kleuters schreef ik de naam op en weer een ander zei niks maar krabbelde later toen niemand keek toch snel z’n naam op één van de briefjes!

Daarna zochten we de school-Tshirts uit en maakten we twee stapeltjes, één met maat 116 en één met maat 128. Elk labeltje werd nauwkeurig bestudeerd en de T-shirts met een andere maat werden weer opgevouwen en gingen terug in de bak.

De rozijnen werden verdeeld, voor elke kleutergroep evenveel. Steeds opnieuw werden de doosjes geteld en toen we er zeker van waren dat het klopte deden we ze in vijf zakken, voor elke kleutergroep één, en legden ze bij T-shirts.

Er restte nog één klusje: de instructiebrieven voor de moeders moesten nog voorzien worden van namen. Genoeg gegadigden natuurlijk! Nadat op alle brieven ‘mama van …’ was geschreven waren we klaar.

En zo lagen er aan het eind van de dag keurige stapeltjes met T-shirts, briefjes met de groepsindeling, brieven voor de moeders en zakjes met rozijnen op de tafel. We keken ernaar en waren dik tevreden. Dat hadden we toch maar mooi met z’n allen geregeld. We kunnen op schoolreis!

 

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

 

 

 

Klaagvrije maandag

Geplaatst in Geen categorie door

“Het is morgen ‘klaagvrije maandag'”, zei een vriendin zondagavond. Het leek me een mooie uitdaging met de voorspelde langdurige regen voor deze maandag.

Vanochtend op school schreef ik het op het memobord in de teamkamer. Een beetje als grap maar toch zette het bericht de toon! We klagen niet vandaag, wat een goed idee!

“Succes hè!”wensten we elkaar toe toen de bel ging en ieder naar z’n eigen groep liep. En terwijl ik naar mijn kleutergroep liep bedacht ik ineens dat ik het ook gewoon met de kinderen ging doen.

Nadat alle ouders weg waren vertelde ik dat het ‘klaagvrije maandag’ was. Verwachtingsvol keken 26 kleuters mij aan. Ik legde uit wat klagen was (geen enkele kleuter wist wat het was!) en ook het begrip ‘vrij’ in deze context behoefde extra uitleg.
Maar al snel was het ze helemaal duidelijk en was iedereen enthousiast!

Meteen na dit gesprek kondigde ik een wijziging in het dagprogramma aan. Omdat het zo vreselijk regende stelde ik voor om te wachten met buiten spelen (lievelingsactiviteit van de meeste kleuters) tot een later moment op de dag. “Hier moeten we dan maar klaagvrij mee omgaan!” zei ik er snel achteraan. Dat bleek gelukkig geen probleem!

De kinderen bedachten allerlei alternatieven. We konden naar de speelzaal gaan en daar eindelijk weer eens een dansles doen, of we gaan gewoon héél lang ‘kiezen’ of twéé keer ‘kiezen’, ideeën genoeg. “Het geeft niet dat het regent we verzinnen gewoon leuke dingen die we alleen binnen kunnen doen juf!”

So far so good.

Maar hoe ga je klaagvrij om met een ander kind waar je last van hebt? Een kind dat tegen je aan hangt terwijl je in de kring zit. Of wanneer iemand zomaar iets van je afpakt, iets onaardigs zegt of jou niet wil helpen met het dichtknopen van je blouse na de dansles?

Erover klagen bij de juf mag niet, want ’t is een klaagvrije dag. Maar wat dan wel? Steeds als er een kind bij me kwam om te klagen, gaf ik de tip het probleem positief aan te pakken. Spreek met een vriendelijke stem, zet je klaagvrije gezicht op en vertel duidelijk waar je last van hebt en wat je van de ander verwacht.

Het werkte! Het werd ondanks dat we de hele dag binnen bleven (het blééf maar regenen!) en iedereen wat onrustiger was dan normaal, een hele gezellige dag.

Ook ik probeerde alles wat er op míjn pad kwam zo positief mogelijk te benaderen. Klagen over de omgevallen kralenplank of het potje spijkertjes van hamertje-tik, over een broekplasser of mijn koude koffie is zinloos als kleuterjuf, dat doe ik dus al jaren niet meer. Bij alle andere beklagenswaardige zaken kwam het er eigenlijk op neer dat ik steeds constateerde wat er gebeurde maar er niet over oordeelde. Kinderen wel aansprak wanneer er iets gebeurde wat niet hoorde maar er niet over mopperde. Hoewel het positief benaderen van kinderen en alles wat daarbij hoort in de groep eigenlijk een soort vanzelfsprekendheid voor me is, was het toch leuk om er een dag extra bewust mee om te gaan.

Maandag 29 augustus is de volgende klaagvrije maandag las ik op Facebook, de eerste dag van het nieuwe schooljaar. Wij doen weer mee hoor! En de kans is groot dat ik in de tussentijd zélf nog een paar vrije klaagvrije dagen organiseer!

 

 

 

 

 

 

 

 

Bellen met de staatssecretaris.

Geplaatst in onderwijsdocumentaires door

Vanavond is er op NPO2 bij Monitor een documentaire te zien over de werkdruk in het basisonderwijs. Interessant dus. Vooral de woorden van Sander Dekker.

In begeleidende tekst staat onder andere dit:

“Leraren vertellen ons dat de administratiedruk van bovenaf wordt opgelegd en dat ze daar niet zomaar onderuit kunnen. Onze vraag aan Dekker is dus: Stel dat je als leraar besluit vanaf dit moment geen administratieve handelingen meer te doen die jij als overbodig ervaart. Dan zal menig leraar toch in conflict komen met de directie of het bestuur van zijn of haar school? En wat doet Dekker daaraan? Sander Dekker: ‘Als zo’n leraar een goed verhaal heeft dat het geen enkele bijdrage levert aan goed onderwijs, dan heeft hij aan mij een goede als het gaat om steun.”

Ik zou zó graag doen wat Sander Dekker zegt en onmiddellijk stoppen met al die overbodige administratie! Als het aan mij ligt begin ik morgen. En hoewel ik het volledig met hem eens ben denk ik stiekem ook: die Sander heeft makkelijk praten!

Wát als ik het echt doe? En over een maand een beoordelingsgesprek heb en ik op administratief gebied wellicht niet heb gedaan wat mijn schoolbestuur van mij vraagt, maar wel dagelijks doe wat ik al tijden doe: prachtig en zinvol kleuteronderwijs verzorgen? En over een tijdje? Als de inspectie weer komt en hoogstwaarschijnlijk direct vraagt naar onze administratie? Want dat is namelijk wat ze altijd doen: éérst kijken of je je administratie op orde hebt. Kan ik dan echt op zijn steun rekenen?

Hoe gaat zoiets? Heeft iemand zijn nummer? Want ik bel! En ik zou het enorm tof van hem vinden als hij mij daadwerkelijk komt steunen, bij voorkeur in eigen persoon. Je bent van harte welkom Sander Dekker!

Maar eerst zit ik vanavond om vijf over half elf voor de televisie om op NPO2 de documentaire van ‘Monitor’ te bekijken. Ik ben benieuwd naar het hele verhaal.

http://demonitor.ncrv.nl/onderwijs/staatssecretaris-dekker-leraren-stop-met-overbodige-administratie

We spelen “parkje”.

Geplaatst in Geen categorie door

IMG_0685 In de 9 weken tussen de voorjaarsvakantie en de meivakantie is het thema in alle kleutergroepen, “opgeruimd staat netjes”. Eind maart deden we mee aan de actie “Supporter van schoon”. Stadsdeel Nieuw West zorgde voor kinderbezems en afvalgrijpers én voor stoere vuilnismannen die na afloop met hun vuilniswagen bij school stonden zodat we al het vuil zélf in de wagen konden gooien.
Later speelden de kinderen op school na wat ze in het park hadden gedaan: met de afvalgrijpers en bezems werden de gang en het klaslokaal steeds grondig van alle vuil ontdaan. En er moest natuurlijk een park komen, om “parkje te spelen”! Het park is er inmiddels, met groene matten, bloemen van Duplo, een bankje en een prullenbak gemaakt van de grote blokken en ook de vlag van Supporter van schoon hangt er. En nu wordt er elke dag “parkje gespeeld”: picknicken en daarna lekker je rommel achterlaten zodat je aan de slag mag met de afvalgrijper. Of de prullenbak wordt opnieuw gebouwd omdat iemand die onhandig langs liep, de boel liet instorten.
En toen, op vrijdagochtend, lag er opeens een hondendrol in het park!

IMG_0624 Na deze ontdekking ontstond er een mooi gesprek over poep aan je schoen en wie dat schoon moet maken “mijn moeder doet dat, met een stokje”, waarom honden zomaar op het gras poepen en of dat eigenlijk wel mag. Iemand wist dat er in het park “van die borden staan met zo’n hondje met een streep, een schuine!”

IMG_0691

Groot enthousiasme en veel animo voor het maken van zo’n bordje.
Aan het eind van de ochtend was ons park weer poepvrij “je moet het opruimen met een speciaal zakje” en stond er een mooi bord, net zoals in het echt. Nu nog hopen dat de hondenbezitters zich hieraan houden! En wat doen we als er toch nog poep in het park ligt? En zou de hulphond van een van de ouders nog wel naar binnen mogen? Nog zoveel te vragen te stellen, nog zoveel te ontdekken, wij spelen nog wel even “parkje”!