Een paar weken geleden, vlak nadat Sinterklaas weer naar Spanje vertrokken was, zette ik een boom op met mijn kleuters: de kerstboom welteverstaan! Omdat onze school het afgelopen jaar flink gegroeid is, waren er deze kerst meer bomen nodig. De oude schoven door naar de bovenbouw en wij kregen de nieuwe bomen.

Dus lag er op een ochtend een doos met een kerstboom op de tafel. Een doos met niet alleen een kerstboom maar ook een doos boordenvol rekenlessen!

Voordat de doos werd uitgepakt werden de pictogrammen aan de buitenkant van de doos bestudeerd en probeerden we te bedenken wat de betekenis ervan was. Sommige pictogrammen spraken voor zich, de getallen en symbolen werden snel herkend en het was meteen duidelijk wat er bedoeld werd.

Andere pictogrammen moesten wat uitgebreider bestudeerd worden en zorgden voor discussie. Mag je de boom nu wel of niet aanraken met je handen? De pijl wijst van de boom áf, maar er staat dan weer geen kruis door én het plaatje is groen. En groen staat voor ‘goed’ of ‘toegestaan’, daar hadden we al eens eerder over gesproken met elkaar. De kinderen probeerden de woorden die eronder stonden te lezen. Dat bleek nog een hele klus: het was in het Frans. Maar we lieten ons er niet onder krijgen: het woord ‘plastique’ begrepen we best en ‘2 parties’ was ook niet moeilijk!

Uit de doos kwam ook de gebruiksaanwijzing. Daar stonden veel kleine lettertjes op en ook veel ingewikkelde tekeningen. Maar ook hier lieten we ons niet uit het veld slaan en samen ontdekten we hoe we de plastic voet (pied de plastique!) in elkaar konden schuiven. Ook kwamen we erachter dat je de boom best met je handen aan mocht raken. De picto op de doos gecombineerd met de plaatjes van de gebruiksaanwijzing leerden ons dat we de takken van de boom met onze handen los moesten maken. En de pijl op de picto wees gewoon de richting aan.

Toen de boom stond werden de maten van de boom nog even opgenomen en vergeleken met wat er op de doos stond. Ook onze eigen maten werden opgemeten waarbij verschillende kleuters steeds even aanhaakten om mee te doen met de rekenlessen die zich bijna als vanzelf aandienden. En door geregeld vragen te stellen met de rekendoelen in mijn gedachten, kon ik de activiteit sturen en deden de kleuters ongemerkt eindeloos veel (reken)ervaringen op. Heel ‘gewoon’, tijdens het opzetten van een boompje.