Take away

Zes weken lang waren de scholen dicht. Zes weken waarin we geen live onderwijs konden verzorgen. Zes weken waarin we wekelijks op maandag thuis-speel-werkpakketjes maakten. Waarin we vlogs maakten. Vlogs waarin we instructie gaven over werk dat in de pakketjes zat (hoe plant je een boon, hoe hou je de groei van de boon bij, hoe maak je een schaduwtekening) waarin we gedichtjes voordroegen, voorlazen uit een lievelingsboek, rituelen van de klas lieten zien of tips gaven hoe je met weinig toch (thuis)onderwijs kunt verzorgen.

Er was dagelijks contact met de ouders van leerlingen. Elke dag stuurden we via de ouderapp een vlog en een voorleesfilmpje. Ook was er indien nodig persoonlijk contact met individuele ouders en kinderen.

Maar op woensdag was het alles anders. Op deze dag zagen we elkaar. Dan kwamen de kinderen hun pakketjes ophalen. Dan deed ik het grote raam van de klas open en werd ik net als de koffietentjes in de buurt ‘Take away’. Stipt om tien uur stond dan de eerste kleuter aan het raam.

En wat was het steeds ontroerend, gezellig, vrolijk, opbeurend en fijn om al die kleuters zo te kunnen ontmoeten. De eerste keren waren ze verlegen, maar al snel veranderde onze woensdagse ontmoeting in een soort drive-in onderwijs! En niet alleen omdat sommigen gewoon met hun fiets aan het raam kwamen (“Juf, kijk ik kan nu zelf fietsen!”).

Er werd van alles besproken aan het raam. Wiebeltanden en de week erop het gapende gat waar ooit de wiebeltand zat. Recepten van appeltaart, fruitsalades en huisgemaakte ‘Kapsalon’ werden gedeeld. (Die laatste maakte ik toch grote vreugde van mijn eigen kinderen meteen die avond zelf!) Maar ook lieten de kinderen mij hun thuiswerk zien. In de derde week deelden we bonen en zakjes aarde uit en lieten we in een vlog zien wat je ermee kon doen en hoe je de groei van de boon in een speciaal daarvoor gemaakt boekje kon bijhouden. De weken erna stonden er regelmatig kleuters met een boon in een bekertje aan mijn raam. We vergeleken mijn boon met die van hun en ze lieten me zien hoe nauwkeurig ze het groeiboekje bijhielden.

Ik bekeek meegebrachte klei-werkstukjes van de een week eerder meegegeven klei of moest raden welke vogel er getekend was nadat we een vogelzoekkaart in de pakketjes hadden gedaan. Maar ook kleuterzorgen werden besproken. (Kom ik ooit nog wel weer in jouw klas? Hoe moet dat nou als mama niet meer in de school mag komen? Waarom weet niemand hoe lang het gaat duren?)

De laatste ‘Take away woensdag’ was vorige week. Het was de beste ‘Take-away’ van alle woensdagen! Want er was goed nieuws: de scholen gaan weer open! Blije kleuters en veel opgeluchte ouders. Ook ik ben blij en opgelucht.

We zullen zien wat de komende tijd ons gaat brengen en hoe we ons onderwijs gaan vormgeven. Een ding is zeker: het Take away loket is gesloten en op elf mei openen we weer de deuren van onze school. Met kinderen, zonder ouders. Voor hen zal het nog wel een tijdje Take away blijven!

 

 

 

 

 

 

 

 

Coronamaandag

Het is weer maandag. Maandag tijdens de corona-crisis. Onderwijs op afstand, onderwijs aan kleuters op afstand. De eerste twee weken was het even zoeken maar inmiddels hebben we onze draai gevonden. Maandag is de dag waarop we bedenken wat we onze  kleuters de komende week zullen aanbieden. En ook de dag dat we thuis-speel-werkpakketjes klaarmaken.

Deze week zit er iets in voor spel (twee kleine poppetjes), iets om te knutselen en de fijne motoriek te oefenen (rietjes en touw om een ketting te maken), een memory-spel om zelf te maken (over de groei van de boon die we twee weken geleden mee gaven) en de kalender die normaal gesproken in de klas hangt (om de dagen van de week te oefenen).

Verder maken we op deze dag een aantal vlogs. Voor elke schooldag één. Vlogs waarin we instructie geven over bijvoorbeeld het maken van de ketting. Of we laten zien dat de sokken uit de wasmand sorteren eigenlijk gewoon een rekenles is. Ook lezen we elke dag een gedicht voor uit het prachtige boek ‘Ik wou dat ik een vogel was’. En natuurlijk verbinden we aan elk gedicht een passende taaloefening.

We hopen dat iedereen op deze manier ‘aan blijft staan’ en dat onze vlogs inspirerend zullen zijn. Dat we contact hebben én houden met alle kleuters en hun ouders is eigenlijk het belangrijkst. En gelukkig lukt dat!

Maar niets zo leuk als een klas vol echte kleuters! Dus hopelijk mag de school weer snel open. Offline onderwijs geven is toch echt t allerfijnst!

 

Drie kwartier

Het is maandag. Een maandag met wind. Met zon én regen. Met blauwe luchten én donkere wolken. September.

Op maandagochtend spelen we buiten van negen tot kwart voor tien, drie kwartier. Omdat we ons schoolplein moeten delen met zes kleutergroepen van de buurschool én twee groepen van een voorschool, kunnen we niet altijd zomaar even naar buiten en hebben we ons (een beetje) te houden aan een rooster.
Zo ook afgelopen maandag. Een septembermaandag met regen, zon, wind, blauwe luchten en donkere wolken.

Ons schoolplein is eigenlijk een beetje een rommeltje. Het is nog niet wat het zijn moet. De school staat midden in een soort bouwput, rondom staan hijskranen, rijden graafmachines af en aan en is er voortdurend werk in uitvoering. En op dagen als vandaag is er ook veel water. Water dat na een regenbui in grote plassen op het schoolplein blijft liggen.

Maar het is ‘onze’ tijd, dus jassen aan en gaan! Buiten spelen!

Er werd gespeeld met stoepkrijt. Aan de rand van de plassen werden de mooiste kleuren gemend en stoeptegels veranderden in kleurige kunstwerken. In de ‘verf’ die na het mengen ontstond werden allerlei  figuren en letters getekend en geschreven. En op de roze en paars gekleurde stoeptegels werd een unicorn-clubje opgericht, alleen toegankelijk voor kinderen met unicorn-laarzen en schoenen in bijpassende kleuren.

In de grootste waterplas lieten we bootjes drijven. En ontdekten we dat dat alleen kon wanneer de plas diep genoeg was. Bootjes volgelopen met water en modder drijven ook niet, die zinken meteen naar de bodem van de plas. We keken naar de wolken om te bepalen van welke kant de wind kwam en zagen dat de bootjes eigenlijk ‘de andere kant’ opwaaiden.

Bij een andere plas deden we wie het verst kon springen zonder natte voeten te krijgen en zagen we weerspiegelingen van de donkere wolken boven ons in de plas.

En toen het ineens héél hard ging regenen zochten we een plek om droog te blijven: we schuilden voor de regen. We moesten wel dríe keer schuilen deze ochtend! Aan het eind van de regenbui liepen we weer naar buiten en werden we zomaar getrakteerd op een prachtige regenboog!

Inmiddels liep onze buitenspeeltijd ten einde en was het tijd om naar binnen te gaan. Drie kwartier gespeeld, geleerd en keihard gewerkt aan ontelbaar veel doelen. Gewoon op het schoolplein, in de wind. Met zon en regen. Met blauwe luchten en donkere wolken. En een regenboog toe!

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

IMG_E5706

Een hart van goud.

Een vergeten blogje! Geschreven in de laatste week voor de zomervakantie van 2018, maar helemaal vergeten te publiceren. Dus bij deze, zo vlak voor de kerstvakantie, alsnog dit blog!

 

Een hart van goud en een ‘kusje-van-de-juf’. Deze kiezels hebben het in zich!

Vrijdag, als de zomervakantie eindelijk begint en we afscheid van elkaar zullen nemen, mag iedereen er eentje uitkiezen en mee naar huis nemen.

En tot die tijd worden ze steeds opnieuw opgepakt, voorzien van nog meer liefde en overladen met heel veel kleuterkusjes.

Was het maar vast vrijdag!

 

 

 

In de put.

 

Schoolpleinen en putten…. Meestal geen goede combinatie. Er zitten altijd dingen in die er niet in horen. Zand uit de zandbad, stokjes, zwerfvuil, steentjes, knikkers en meer van die dingen. Vaak per ongeluk daar terecht gekomen, maar nog vaker door kleine kleutervingertjes erin gepropt!

Zo ook op ons plein. Met als gevolg dat er na elk klein regenbuitje direct grote plassen ontstaan. Plassen waar je dan wél weer heerlijk in kunt spelen. Een geluk bij een ongeluk!

Vandaag namen we een grote doos stoepkrijt mee naar buiten. De saaie plas toverden we om in een prachtige regenboogplas. De hele doos krijt verdween in het water.

Als je heel voorzichtig met een stokje door het gekleurde water ging kon je de mooiste vormen maken. Het rode en blauwe krijt zorgde samen voor paars water en door wild te roeren kreeg je lekkere bruine soep!

Bij de gele plas was zoveel krijt gebruikt dat er rondom de plas een soort verflaag lag, perfect om een spoor mee te maken.

In de middag was al het water weer verdwenen. In de put. Maar overal op het plein zagen we nog de vrolijke sporen van onze kleurrijke ochtend!

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

IMG_3431.JPG

 

 

In de buurt

Een tijdje terug maakten we een eerste lentewandelingetje door onze buurt. De buurt van onze school en de buurt waar de meeste kinderen én ikzelf wonen. De zon scheen en eindelijk konden we naar buiten zónder mutsen, dikke sjaals en warme wanten. De echte winterkou was voorbij!

In het park maakten we een rondje en wat was er al veel te zien! Er bloeiden sneeuwklokjes en krokussen en ook de narcissen bloeiden bijna. De takken van de forsythia en de gele kornoelje zaten vol met gele bloesem en ook de magnolia zat vol knoppen. We zagen en hoorden koolmeesjes en merels, zagen een aalscholver zitten in het zonnetje en we keken naar de meeuwen die op een rijtje op een hek zaten. En in het slootje vlakbij school, zwommen eenden, meerkoeten en een waterhoentje.

Ik vertelde over de vogels en dat wanneer je stil bent je ineens veel meer vogeltjes hoort zingen. Dat wanneer je een narcis plukt, je wel een jaar moet wachten tot er weer een nieuwe bloem komt. En dat je niet moet rennen door het krokusveldje omdat ze dan stuk gaan en niemand er meer van kan genieten. Het was een fijne buitenles.

Terug op school praatten we nog wat na over de wandeling en maakten sommige kinderen er mooie tekeningen over.

Aan het eind van de dag toen ik door het park naar huis fietste, kwam ik één van mijn kleuters tegen. Samen met z’n oudere broer rende hij door het park. Toen hij mij zag riep hij al van verre dat hij z’n broer de sneeuwklokjes ging laten zien. En later thuis, toen ik vanachter het raam het park in keek, zag ik in de verte nóg een kleuter. Met z’n grote nicht maakte hij een wandelingetje door het park. Aan z’n gebaren kon ik zien dat hij haar vertelde over de krokussen. Hij deed voor hoe je er heel voorzichtig tussendoor kunt lopen zonder de bloemetjes te beschadigen. Toen zijn oog viel op een paar narcissen die al wel in bloei stonden, kon hij de verleiding niet weerstaan en plukte hij toch heel voorzichtig één bloem.

Wat is het toch leuk om dicht bij je werk te wonen!

 

 

 

De bedoeling

Zo vaak zie ik dingen in mijn kleutergroep gebeuren die eigenlijk niet de bedoeling zijn. Of die beter gezegd niet míjn bedoeling zijn. Maar die overduidelijk wél de bedoeling van creatieve, enthousiaste, lerende, ontdekkende, betrokken en genietende kleuters zijn. En wie ben ik om daar dan iets van te zeggen!

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Kleien moet aan tafel, klei op de onderlegger. Maar ja, dan droogt de spaghetti niet goed. Die moet namelijk hangend drogen, dat hadden we net geleerd tijdens het thema ‘Het Italiaanse restaurant’.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is eigenlijk de bedoeling dat je het kwastje steeds netjes afstrijkt en niet teveel plaksel gebruikt….. Maar wat is het fijn om te experimenteren en daar wel twintig minuten helemaal in op te gaan.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het afwasteiltje van de watertafel was verdwenen. Het bleek dienst te doen als taartvorm in de zandtafel. Niet de bedoeling maar wat een heerlijke zandtaart was erin gebakken. Feestje bij de zandtafel.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dit was ook niet de bedoeling. Maar die plankjes zijn toch net ski’s en die kralen vragen er toch om eens lekker door elkaar gehusseld te worden? En wat een ontdekking: de stiften passen allemaal precies in elkaar! Het werd een leuke wedstrijd/rekenles: wie maakt de langste stift?

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Niet de bedoeling maar ineens was het er! Onderbroekenlol. Na fijn geknutseld te hebben bleken de restjes papier zomaar de vorm van een onderbroek te hebben. Hilariteit alom!