Het zand in de zandtafel op de gang naast mijn klas was in de dagen voor de kerstvakantie vermengd geraakt met glitters en uit elkaar geplozen kerstslingers. Hoogste tijd om het zand te vervangen. Vervangen door iets nieuws, iets anders of wellicht iets verrassends? Ik wist het nog niet. Wat ik wel wist was het thema dat na de kerstvakantie centraal zou staan, namelijk ‘winterverhalen’.

Afgelopen woensdag lag er op mijn bureau een tasje met daarin wit vulmateriaal van een kerstpakket. Door een collega gered van de prullenbak. Het zou kunnen doorgaan als ‘sneeuw’ en was dus heel geschikt als basis voor mijn lege zandtafel! ’s Middags speurde ik in school naar nog meer rommeltjes, vond van alles en sorteerde de spullen over een paar bakjes die ik bij de zandtafel zette.

Er waren doorzichtige en blauwe knikkers, witte steentjes, witte plastic doppen, ooit gespaard voor een thema over afval, witte stukjes chenilledraad uit het handvaardigheidsmagazijn, witte in reepjes gesneden schoonmaakdoekjes uit de kast van het schoonmaakbedrijf, wattenbollen uit de krat van de luizenouders, in de doos met kleispullen vond ik een muffinvorm en achter in de kast in de klas stonden nog een paar kleine witte bloempotjes.

De volgende ochtend introduceerde ik de nieuwe materialen bij de kinderen. Ik vertelde niet wát ze er konden doen, dat mochten ze zelf bedenken, maar wel hoe er met de spulletjes moest worden omgegaan én dat na afloop alles weer netjes gesorteerd diende te worden.

Al een paar dagen is het druk bij de zandtafel. Er worden taartjes gebakken en mooie figuren gelegd met steentjes en knikkers. De ‘sneeuw’ wordt steeds uit elkaar getrokken, omhoog gegooid en weer opgevangen. Alle bakjes tegelijkertijd boven de zandtafel leeg kieperen is ook een fijne bezigheid net als het sorteren van de spulletjes daarna.

Kortom: er wordt heerlijk aangerommeld bij onze zandtafel!